48# Smocze oko, wyprawa oraz zło we krwi czyli "Wyspa Potępionych"

Informajce :
Autor : Melissa De La Cruz
Oryginalny tytuł : Isle of the lost
Polski tytuł : Wyspa Potępionych
Wydawnictwo : Egmont
Ilość stron : 320
Cena : 29,99

Oszukiwali. Grabili i kłamali. Podążali po trupach do celu. Złaknieni zemsty szukali każdej możliwości by skrzywdzić drugą osobę. Przed laty zostali zesłani na Wyspę Potępionych. Teraz nadszedł czas ich Następców.

Przed dwudziestu laty, najgorsi z baśni zostali wypędzeni, a król Adam ( niegdyś Bestia) zjednoczył wszystkie magiczne krainy w Zjednoczone Królestwo Auradonu. Czarne charaktery pozbawione mocy, żyją pośród innych na wyspie w zapomnieniu, złaknieni zemsty. Kiedy okazuje się, że na Wyspę na chwilę przedostała się magia i uaktywniła Smocze Oko, dzieci największych złoczyńców ruszają by je odnaleźć. Tylko, czy oni też chcą być źli?

Odkąd usłyszałam o polskiej premierzy "Wyspy Potępionych" wręcz piszczałam z radości. Uwielbiam wszelkie motywy baśni w historiach i dlatego nie mogłam doczekać się aż ta powieść trafi do mojej biblioteczki. Zapewne niektórzy was kojarzą film Dinsey'a "Następcy", którego premiera miała miejsca pod koniec lipca, zaś u nas zostanie on wyemitowany 18 września. Miałam okazję obejrzeć film w oryginale i naprawdę mi się podobał. A jak było z książką?

Akcja "Wyspy Potępionych" ma miejsce przed rozpoczęciem filmu. Mal to córka okrutnej Diaboliny. Jej serce jest zepsute i czarne do cna. Z całego serca nienawidzi Evie, na której urodziny nie dostała zaproszenia, mimo, że o tym decydowała matka dziewczyny- Zła Królowa. Jay to syn Dżafara, czyli złego wezyra, zaś Carlos to syn Cruelli De Mon. Każdy z nich chce być powodem do dumy dla rodzica Chodź raz pragną usłyszeć pochwałę i zrobić coś tak okrutnego, że pobije to nawet występki ich krewnych.

"Kruk zatrzepotał skrzydłami i triumfalnie zakrakał. Zło znów zatriumfuje. Zło żyje..."

Potępione dzieci zakładają maski. Pod złem i zepsuciem, ukrywają się osoby, które po prostu chcą być kochane, mimo,że nigdy się do tego nie przyznają. Nigdy nie mogli poczuć się w domu kochanymi - a przecież każdy potrzebuje czasem odrobiny miłości.

Czytając tę powieść niesamowicie się uśmiałam, na co składy się genialne dialogi. Przewracając kolejne strony z coraz większym "bananem"  na twarzy wręcz nie mogłam się opanować! Zło na Wyspie jest bardzo przerysowane- podgniłe jabłka? Stary chleb i kawa? Stereotypy znane nam od lat, pod piórem Melissy Del La Cruz nabrały nowego wyglądu i znaczenia. Sam styl autorki naprawdę przypadł mi do gustu, ponieważ posługuje się lekkim piórem co sprawia, że przez jej powieśc wręcz się płynie.

"To była prawda i jak każda prawda miała potężną moc"

Przyznać się - kto 90% dzieciństwa spędził przy bajkach Disney'a? Kto bał się okrutnej Cruelli, przebiegłego Dżafara, straszliwej Diaboliny oraz paskudnej Złej Królowej? Ta czwórka to zdecydowanie jedne z najgorszych charakterów ze znanych nam bajek. Ludzie- kto chce zrobić ze szczeniaczków futra? Kto rzuca klątwe na malutkie dziecko, bo nie zostało się zaproszonym na chrzciny? Jakim złym trzeba być by truć dziewczynę tylko dlatego, że jest ładniejsza? Kto dla zyskania władzy posunie się tak daleko? W tej powieści możemy jednak na nich spojrzeć od innej strony - ja będąc małą dziewczynką w różowej sukience nie mogłam sobie wyobrazić, jak takie osoby mogłyby być rodzicami i było to dla mnie nie do pojęcia. Jednak wraz z powrotem popularności klasycznych historii, zaczęły pojawiać się ich nowe adaptacje i schematy, po które teraz sięgam z czystą przyjemnością, tak jak to było w przypadku "Wyspy"

Mal, Evie, Jay oraz Carlos ruszają w niebezpieczną wyprawę po Smocze Oko. Podczas podróży będą mogli nie tylko lepiej poznać siebie, ale także swoje dziedzictwo. W głębi serca wciąż zadają sobie pytanie, czy warto po nie sięgnąć - przecież byli wychowywani na kolejną generację złych. A gdyby mieli wybór? Co by wybrali? Tak naprawdę czytelnik nie wie co może się stać. Autorce jednak udało się mnie zaskoczyć, chociaż czasem akcja była dość przewidywalna. Z całej czwórki, w tej książce najbardziej do gustu przypadł mi Carlos. Gdybym mogła, mocno bym go przytuliła, a Cruellę zamknęła w jej garderobie na nieokreślony czas.

"Na co komu sałatki, wystarczą wredne gadki, wszak głodu nikt nie czuje, gdy gniew we krwi buzuje, a lepszy od słodkości wieczorny wybuch złości"

Ciekawym aspektem są także rozdziały, w których akcja skupia się na Benie- synu Bestii i Belli, który niedługo ma zostać koronowany. Mimo życia w świetnych warunkach, chłopak również walczy o dumę rodziców. Stara się poradzić z obowiązkami które zostaną, bądź już zostały złożone na jego barki. Cieszę się, że autorka wprowadziła taką wielowątkowość i  fabuła nie skupia się tylko na Potępionych.

Akcja nie pędzi, a czasem wręcz się wlecze, jednak mimo to, nie mogłam narzekać na brak wrażeń.

"Wyspa Potępionych" nie jest książką szczególnie odkrywczą ani arcydziełem literackim. To jednak pełna humoru, czasem przygodowa powieść, która zachęca do odkrywania własnego "ja" oraz pokazuje jak ważne jest być sobą, bez względu na wymagania innych. Jestem przekonana, że będę do niej powracać. 

Moja ocena to : 8.5/10

Czytaliście "Wyspę Potępionych"? Macie zamiar? Koniecznie dajcie mi znać poniżej!

Zaczytanego!

Charlotte

Za podróż do Auradonu serdecznie dziękuję wydawnictwu Egmont